Posted: 03/26/12 | March 26th, 2012
They say everything comes in threes, and I guess my journey has had three big moments.
The first is when I fell in love with travel. It was 2004, and I was on my first international trip. I had originally intended to check out Australia, but somehow I ended up in Costa Rica.
I don’t even remember how anymore; it’s just been too long.
But I do clearly remember that somewhere between eating the best bruschetta of my life, creeping through jungles, hanging out with a troop of capuchin monkeys, and viewing land crabs fight over territory, I became hooked.
I had caught the travel bug.
And as everyone with the bug rapidly learns, this ailment has no cure. and every trip you take just makes it worse.
The second big moment occurred the following year. After meeting some backpackers on a trip to Thailand and talking with them, I knew the only way to treat my disease was to travel more.
A few days later on the Thai island of Koh Samui, I looked to my pal Scott and told him that when we got home from Thailand, I was going to quit my job and travel the world. I was too consumed by my desire to travel to go back to life in the cubicle.
Thailand had sealed my fate — and I had never been so sure and thrilled about anything in my life as I was at that moment.
Saying goodbye to my parents, I left in July 2006 for what was expected to be a year traveling the world. A year became 18 months, which became 24, which soon became 68.
My journey has taken me to fascinating places: I’ve lived in multiple countries, seen amazing beauty, had numerous incredible adventures and met some of my closest friends.
But all things come to an end sometime, which brings me to today — my third big moment.
For you see, today is where my journey ends.
It’s been a long time coming. Over the last year, there’s been a recurring theme on this blog: the creeping, impending doom of finality.
I’ve struggled with it. part of me looks out at the bar full of fresh-eyed twenty-something backpackers — dancing, socializing, and drinking care-free, with only a hangover to worry about tomorrow — and thinks, “I wish I could be that way.”
I want to go chasing ghosts. “Maybe just a little longer,” I say to myself. I keep grasping at sand, hoping it won’t seep through my hands and I’ll be able to hold on a little longer. just one much more day as Peter pan couldn’t hurt.
But as I got stuck in Sihanoukville writing my book, my mind realized what my heart knew long ago: the end had come. My life and desires have changed. Whereas those travelers in Sihanoukville wake up to nothing but a day at the beach, I wake up to conference calls, blogs, and work.
After 68 months, I desire a kitchen, a gym, and a set life — not much more movement.
I once wondered if it was possible to travel for too long. could one spend too much time traveling alone? could one live without roots for so long that they became rudderless? I thought so then, and I still think so now.
Traveling alone doesn’t imply you get lonely. You learn that there’s nothing wrong with eating dinner, seeing a movie, or going out for a drink by yourself.
But being alone isn’t driving me home.
I’m simply tired.
Many of the people I know who travel like I do slow down after their third year. They stay in destinations longer, they have a home base, or they revisit places. numerous have a partner with them who helps keep them anchored.
Αλλά όχι εγώ.
I pushed past that and kept on going, even when I knew it wasn’t what I fully wanted.
But the heart wants what it wants, and my heart no longer wants to be a nomad.
My days as “Nomadic Matt” are no more.
I don’t know what the future holds. I don’t even know if I’m fully ready for the next step of my life.
Will I be able to adjust? Months down the line, will I simply run off with my backpack and travel through Europe, unable to cope with being settled?
Will this be like 2008 all over again, when I came home to end my trip, only to leave again a couple of months later?
I honestly don’t know.
I just know that sometime between that day in July 2006 and now, I grew up. I tried to stop it, but it happened anyway.
For a while now, I’ve been trying to hold onto this lifestyle — but not anymore. I can’t linger at the end of this chapter any longer. It’s time to turn the page and see what happens next.
I still love travel and have no plans to stop. It’s too much a part of me, too much of who I am. and this blog will continue. I have enough articles today to fuel this site for months, and there are still plenty of trips in my future. So there will be plenty of new stories, photos, and tips.
But it’s time for me to put down roots and have a home.
It’s time to become semi-nomadic. instead of six months traveling around Europe, it might be two weeks in South Africa.
The man without a home will finally have one to return to.
In a few hours, I will board my flight hOME στην Αμερική και αρχίστε να ετοιμαστείτε στη μετεγκατάσταση στη Σουηδία.
Είναι μια νέα μέρα και δεν ξέρω τι θα φέρει.
Αλλά ό, τι συμβαίνει, το μέλλον είναι τώρα τόσο εκπληκτικά αβέβαιο και γεμάτο με εγγύηση, όπως ήταν το ζεστό πρωινό του καλοκαιριού το 2006.
UPDATE 2019: Λοιπόν, συνέχισα να πηγαίνω στην πραγματικότητα. Για μερικά περισσότερα χρόνια. Μόλις έγραψα ένα βιβλίο για την εμπειρία. Ονομάζεται “Δέκα χρόνια ένα νομάτο” και πρόκειται για τα δέκα χρόνια μου να κάνω backpacking στον κόσμο και τα μαθήματα που έμαθα από αυτό. Διαθέτει τόνους ιστοριών που δεν έχω πει ποτέ σε αυτό το blog και είναι ένα βιβλίο που βυθίζεται στο Why of Travel! Κάντε κλικ εδώ για να μάθετε πολύ περισσότερα και να λάβετε το αντίγραφό σας σήμερα
Πώς να ταξιδέψετε στον κόσμο σε 50 $ την ημέρα
Ο οδηγός χαρτιού του New York Times για το World Travel θα σας καθοδηγήσει πώς να κυριαρχήσετε την τέχνη του ταξιδιού, ώστε να βγείτε από το πεπατημένο μονοπάτι, να εξοικονομήσετε χρήματα και να έχετε μια βαθύτερη ταξιδιωτική εμπειρία. Είναι ο Οδηγός Σχεδιασμού Α για τον Ζ, που το BBC κάλεσε την “Βίβλο για ταξιδιώτες του προϋπολογισμού”.
Κάντε κλικ εδώ για να μάθετε πολύ περισσότερα και να αρχίσετε να το διαβάζετε σήμερα!
Κλείστε το ταξίδι σας: Προτάσεις και κόλπα υλικοτεχνικής υποστήριξης
Κλείστε την πτήση σας
Βρείτε μια πτήση χαμηλού κόστους χρησιμοποιώντας το Skyscanner. Είναι η αγαπημένη μου μηχανή αναζήτησης, επειδή αναζητά ιστότοπους και αεροπορικές εταιρείες σε όλο τον κόσμο, ώστε να γνωρίζετε πάντα ότι καμία πέτρα δεν αφήνεται.
Κλείστε το κατάλυμα σας
Μπορείτε να κλείσετε το ξενώνα σας με το Hostelworld. Εάν θέλετε να μείνετε κάπου εκτός από έναν ξενώνα, χρησιμοποιήστε το Booking.com καθώς επιστρέφουν με συνέπεια τις πιο προσιτές τιμές για τους ξενώνες και τα ξενοδοχεία.
Μην ξεχνάτε την ασφάλιση ταξιδιού
Η ταξιδιωτική ασφάλιση θα σας προστατεύσει από την ασθένεια, τον τραυματισμό, την κλοπή και τις ακυρώσεις. Είναι εκτεταμένη προστασία σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Ποτέ δεν πηγαίνω σε ένα ταξίδι χωρίς αυτό, όπως έπρεπε να το χρησιμοποιήσω πολλές φορές στο παρελθόν. Οι αγαπημένες μου εταιρείες που προσφέρουν την καλύτερη υπηρεσία και αξία είναι:
SafetyWing (καλύτερο για όλους)
Ασφαλίστε το ταξίδι μου (για όσους άνω των 70)
Medjet (για πρόσθετη κάλυψη εκκένωσης)
Είστε έτοιμοι να κλείσετε το ταξίδι σας;
Ελέγξτε τη σελίδα πόρων μου για τις καλύτερες εταιρείες που θα χρησιμοποιήσετε όταν ταξιδεύετε. Παραθέτω όλα αυτά που χρησιμοποιώ όταν ταξιδεύω. Είναι το καλύτερο στην τάξη και δεν μπορείτε να πάτε στραβά χρησιμοποιώντας τα στο ταξίδι σας.
0 Comments